Tańsze czy droższe? Zdobiące elewację czy ukryte? O wyborze systemu rynnowego decydują względy estetyczne, praktyczne i możliwości finansowe inwestora.
Odpowiednio dobrane i wykonane odwodnienie dachu decyduje o estetyce i trwałości elewacji. Brak systemu rynnowego prowadziłby do zalewania ścian przez spływającą wodę, a także zawilgocenia fundamentów z powodu jej nadmiaru w gruncie. Sprawny system rynnowy odbiera wodę z dachu budynku i odprowadza ją w odpowiedniej odległości do gruntu, podziemnej kanalizacji deszczowej lub zbiornika na deszczówkę.
Z czego składa się system?
System rynnowy składa się z rynien, rur spustowych oraz elementów sączących (kolanka, trójniki, redukcje, narożniki rynien, sączniki dylatacyjne, dekle) i mocujących. Wylot z rynny nazywany jest sztucerem. Zamiast niego wykonuje się też kosze zlewowe. Uzupełnieniem systemu są akcesoria, m.in. pasy nadrynnowe, siatki i osadniki. W każdym systemie wszystkie części są do siebie bardzo dokładnie dopasowane, co zapewnia szczelność i właściwe spływanie wody. Dlatego tak ważne jest, aby nie mieszać ze sobą elementów systemu, pochodzących od różnych wytwórców.
Łączenie i montaż
W zależności od producenta i materiału, z jakiego są wykonane, rynny łączyć można klejem, na zatrzask, na wcisk, za pomocą klipsów bądź przez lutowanie.
Do połaci dachowej montuje się je tzw. rynajzami (rynhakami), a rury spustowe do elewacji za pośrednictwem obejm i wsporników. Rynny mogą być składane z gotowych elementów długości ok. 2 do 6 m lub wykonywane na budowie. Istnieje też możliwość wykonania tzw. rynny ciągłej. Specjalna przewoźna maszyna profiluje na miejscu budowy jeden odcinek blachy, który może osiągnąć długość nawet 35 metrów.
Rury spustowe łączy się kielichowo, wciskając węższy koniec górnego odcinka w kielich dolnego. Aby połączyć oddaloną od ściany rynnę z rurą, stosuje się kolana. Jeżeli odległość ta jest znaczna, kolana muszą być połączone prostymi odcinkami rur bądź tzw. rurami teleskopowymi. Najczęściej wykonuje się je w odcinkach o długości 2-3 m.
Jak obliczyć wymiary rynien?
O zdolności odprowadzania wód opadowych decyduje przepustowość układu rynnowego. Przekroje rur spustowych i rynien muszą być tak dobrane, aby podołały nawet intensywnym opadom deszczu. Szerokość rynien i średnicę rur spustowych dobiera się w zależności od tzw. efektywnej powierzchni dachu (EPD). Oblicza się ją w metrach kwadratowych według poniższego wzoru:
EPD = (1/2 H+W) x L
H – wysokość samego dachu
W – pozioma odległość kalenicy od okapu
L – długość dachu
W przypadku dachów o nachyleniu mniejszym niż 10°, przyjmuje się, że EPD jest taka, jak powierzchnia połaci dachu. W przypadku bardzo rozrzeźbionej bryły dachu z dużą ilością lukarn, również ich połacie bierze się pod uwagę w ogólnym bilansie.
Producenci w swoich materiałach informacyjnych podają maksymalną powierzchnię dachu, jaką można odwodnić rynną o określonym przekroju i jedną rurą spustową umocowaną na końcu rynny, przy założeniu średniego natężenia opadów 75 mm/godz./cm². Tabele takie są bardzo pomocne w dobieraniu właściwych rozmiarów rynien i rur spustowych. Położenie tych ostatnich ma szczególne znaczenie. Trzeba wiedzieć, że wylot zamontowany centralnie – na środku rynny – powoduje zwiększenie wydajności systemu nawet dwukrotnie w porównaniu z umieszczeniem spustu na końcu rynny. Odległość pomiędzy rurami spustowymi nie powinna być większa niż 24 m. Pośrodku stosuje się wówczas złączkę dylatacyjną, umożliwiającą na tak długim odcinku rynny odkształcenia termiczne. Można w tym przypadku zamontować też jedną rurę spustową w połowie tej rozpiętości. Jeśli długość okapu nie przekracza 12 m, możliwe jest obsłużenie go jedną rurą spustową umieszczoną na końcu rynny.
Dodaj komentarz