Elewacje w domu drewnianym – dobra strona ściany

Zdobi, chroni, dopełnia wizerunku całości. Nietrudno wymienić cechy dobrej elewacji. Położenie jej na budynek z drewna pozwala nadać mu indywidualny rys. W zasadzie niczym nie różni się ona od tej, którą stosuje się na budynkach murowanych. Trwała elewacja chroni konstrukcję domu przed wilgocią i zanieczyszczeniami, a także przed niekorzystnym wpływem czynników atmosferycznych, chemicznych i działaniem ognia.

Rynek budowlany oferuje nam ogromne możliwości wyboru okładziny ściennej. Na rodzaj pokrycia ścian najlepiej zdecydować się jeszcze na etapie projektu budowlanego, tak abyśmy mogli zawczasu przygotować również materiały niezbędne do ocieplenia, izolacji i impregnacji ścian. Wybór konkretnej okładziny uzależniony jest też od technologii, w jakiej budynek został postawiony (z bali, w technologii kanadyjskiej, szwedzkiej lub niemieckiej), a co za tym idzie również od grubości jego ścian zewnętrznych. Warto wziąć też pod uwagę rodzaj pokrycia dachowego, a także charakter okolicy, w jakiej zdecydowaliśmy się postawić dom. Trudno sobie wyobrazić, np. nowoczesny budynek, wykończony w płytach betonowych lub aluminiowych, usytuowany w leśnej głuszy. Zdecydujmy się zatem na taki materiał, który w pełni sprosta naszym oczekiwaniom.

Trwały klinkier

Na domach drewnianych w zasadzie można stosować te same rodzaje okładziny elewacyjnej, co na budynkach murowanych. Jednymi z bardziej charakterystycznych, a równocześnie niezwykle trwałymi i odpornymi na działanie czasu, są elewacje ceramiczne. Cegły lub płytki klinkierowe to materiał naturalny, gdyż produkowany z gliny i piasku. Z tego powodu dom, w którym zastosowano elewację klinkierową, nabiera przyjaznego, swojskiego charakteru. Klinkier produkowany jest najczęściej w ciepłych, „jesiennych” tonacjach kolorystycznych. Za ich sprawą cała ściana lub tylko wybrane jej fragmenty, np. obmurówka, mogą przybrać czerwony, brązowy, pomarańczowy lub żółty odcień. Poszukiwacze rozwiązań bardziej wyrafinowanych mogą zdecydować się na kolor czarny, biały lub efektowną gradację kolorystyczną. Tu jednak liczy się precyzja. Unikajmy sytuacji, w której krzywo postawiony mur z cegieł będzie trzeba zakryć iglakami czy gęstwiną bluszczu.

Elewacja klinkierowa podkreśli oryginalność budynku, nie wymaga też żadnych zabiegów konserwacyjnych. Jest przy tym odporna na korozję biologiczną i chemiczną oraz wpływ niskich temperatur. Klinkier to doskonały materiał termoizolacyjny, utrzymujący odpowiednią temperaturę wnętrza, zarówno zimą, jak i latem. Zamiast klinkieru możemy zdecydować się na okładzinę z cegieł licowych lub silikatowych, równie trwałych i odpornych na wszelkiego typu uszkodzenia. Cegły są naturalną zaporą, skutecznie chroniącą budynek przed działaniem ognia, znacznie też poprawiają izolacyjność akustyczną ścian.

Długie życie sidingu

Winylowy siding, czyli okładzina z tworzywa sztucznego (modyfikowany PVC) swoją stałą obecność w budownictwie zawdzięcza przede wszystkim stosunkowo niskiej cenie i szybkości montażu. W ostatnim czasie producenci zadbali również o wzrost estetyki tego produktu. Do tradycyjnie białych, szarych lub pastelowych paneli dołączyła bogatsza paleta barw, wytłoczenia i zróżnicowanie faktur. Dom szkieletowy można więc obić oblicówką z sidingu do złudzenia przypominającą drewno lub klinkier. Ponadto siding zaliczany jest do grupy materiałów trwałych, niepalnych i odpornych na czynniki atmosferyczne, choć, niestety, mniej odpornych na zarysowania czy zadrapania. Oblicówka z PVC jest łatwa w utrzymaniu, nie wymaga konserwacji i można ją czyścić wodą z dodatkiem łagodnych środków myjących.

Sposób układania sidingu zależy od wyboru inwestora. Można go układać pionowo lub poziomo, przymocowując do drewnianego rusztu. Przed położeniem paneli ściany należy pokryć folią wiatroizolacyjną. Uzupełnieniem tego rodzaju okładziny są elementy wykończeniowe, takie jak listwy maskujące i narożne, profile, gzymsy oraz kształtki, ułatwiające samodzielny montaż i estetyczne wykończenie ścian.