Musi nie tylko znosić zmienne pory roku – wiosną grad, w lecie wysoką temperaturę, jesienią intensywne deszcze, a w zimie zawieje, ale też być atrakcyjny. Przecież widać go z daleka. Dach to wizytówka domu.
Jaka więc powinna być ta idealna „wizytówka”? Z pewnością trwała, o reprezentacyjnym charakterze, żywych, nie blaknących kolorach, nie łuszczącej się i brudnej powierzchni, odporna na korozję i uszkodzenia, łatwa w utrzymaniu oraz konserwacji. Tylko tyle. I aż tyle. Bo dach to nie tylko ładnie prezentujące się poszycie. Jest to oczywiście ważne, ale jeszcze ważniejsze jest to, co znajduje się pod nim. Właśnie od tego, ukrytego przed ciekawskimi spojrzeniami, „organizmu” zależy stan całego budynku.
Kręgosłup dla profesjonalisty
Jedną z najważniejszych części konstrukcyjnych nie tylko dachu, ale i domu, jest więźba. Najlepiej, aby zaprojektowaniem tego „kręgosłupa” zajął się profesjonalista, który prawidłowo obliczy wytrzymałość konstrukcji. Uwzględni takie parametry, jak: odległość między ścianami zewnętrznymi domu i ich układ, kąt nachylenia połaci, rodzaj pokrycia i poddasza oraz warunki klimatyczne w regionie. Standardowo więźby projektuje się w taki sposób, aby można było położyć na nich dowolne pokrycie.
Więźbę można przygotować na placu budowy albo zamówić gotową. W przypadku więźby tradycyjnej konstrukcję stanowią belki, natomiast więźba z prefabrykowanych, gotowych elementów to wiązary z belek lub desek.
Do budowy konstrukcji używa się drewna wysuszonego, najlepiej metodą przemysłową oraz zaimpregnowanego sposobem próżniowo ciśnieniowym. Dozwolona jest również metoda impregnacji powierzchniowej. Na więźbę stosuje się zazwyczaj drewno sosny, świerku oraz jodły. Istnieje również możliwość wykonania konstrukcji więźby z paneli stalowych, które łączone są za pomocą odpowiednich śrub lub zawiasów.
Poznaj swoją więźbę
Jest ona zbudowana z drewnianych elementów konstrukcyjnych, połączonych w trójkąt. W zależności od: rozpiętości dachu, nachylenia i załamań jego połaci, lukarn czy też sposobów na obejście kominów, wyróżniamy kilka rodzajów konstrukcji więźby.
Najprostszą więźbę krokwiową stosuje się, gdy rozpiętość pomiędzy zewnętrznymi ścianami nośnymi domu nie przekracza 7 m, a kąt nachylenia połaci nie jest mniejszy niż 45°. Podstawowym elementem nośnym konstrukcji jest para krokwi odpowiedniej długości, połączonych ze sobą w kalenicy.
W dachach o rozpiętości powyżej 8 m wykorzystuje się więźbę płatwiową. W konstrukcji tej krokwie opierają się na belce biegnącej wzdłuż kalenicy, zwanej płatwią kalenicową. Płatew podpierana jest przez ustawione w regularnych odstępach słupy.
Więźba krokwiowo jętkowa sprawdza się w dachach o rozpiętości 6–9 m. Każda para krokwi rozparta jest, mniej więcej w połowie ich długości, poziomym elementem zwanym jętką – poziomą belką, która zwiększa sztywność konstrukcji oraz nośność krokwi.
Połączeniem konstrukcji krokwiowo jętkowej z płatwiową jest więźba płatwiowo kleszczowa. Stosuje się ją do podtrzymywania dachów o rozpiętości do 12 m. Podparte słupami płatwie dzielą rozpiętość dachu na równe części. Nośność krokwi zapewniają kleszcze, mocowane podobnie jak jętki. Aby zwiększyć sztywność konstrukcji, stosuje się tzw. miecze, czyli ustawione skośnie belki, które łączą słupy z kleszczami.
Wiązary dachowe to gotowe elementy więźby, które po odpowiednim zamontowaniu tworzą konstrukcję dachową. Składane są z desek lub bali o odpowiednim przekroju, połączonych w kratownice za pomocą metalowych, ocynkowanych płytek.
Dodaj komentarz