Drewniany dom szczególnie narażony jest na niszczące działanie wilgoci. Dlatego niezbędne jest zastosowanie rozwiązań, pozwalających skutecznie chronić ściany, stropy i podłogi. Zabezpieczyć należy również pomieszczenia „mokre”, takie jak łazienka i kuchnia oraz zadbać o odpowiednią wentylację domu.
O tym, że mamy problem z wilgocią, świadczy m.in. pojawienie się na ścianach pleśni i grzybów. Wówczas nie pomogą już doraźne rozwiązania, musimy przygotować się na kosztowny remont. Aby tego uniknąć, warto zapobiec przyszłym kłopotom.
Rurą w wilgoć
Na początek dobrze byłoby rozważyć zastosowanie drenażu, czyli systemu rur ułożonych pod ziemią wokół budynku. Układ ten nie tylko odprowadza wodę, ale obniża również jej poziom w gruncie. Wyróżniamy kilka typów drenażu. Najprostszy to drenaż rozsączający, który znajduje zastosowanie na działkach o dużej powierzchni. Z kolei drenaż opaskowy stosuje się na małych działkach, gdy wody gruntowe znajdują się bardzo płytko pod ziemią oraz gdy budynek mieszkalny usytuowany jest na zboczu wzgórza lub w pobliżu wysokiej skarpy. Jeśli poziom wód jest niski, a grunt łatwo przepuszczalny, nie ma potrzeby stosowania drenażu. Natomiast w przypadku podłoża trudno przepuszczalnego i wysokiego poziomu wód gruntowych, jego zastosowanie jest wręcz niezbędne.
Suchy grunt
Zabezpieczone przed niszczącym działaniem wilgoci powinny być też ściany fundamentów. Znajdą tutaj zastosowanie m.in. takie materiały, jak asfalty i emulsje, folie, masy bitumiczne oraz żywice syntetyczne.
Jeśli zaś chodzi o ocieplenia konstrukcji drewnianych, to stosuje się zarówno styropian, jak i wełnę mineralną. Obydwa te materiały chronią dom nie tylko przed utratą ciepła, ale też przed wilgocią. W przypadku ścian zewnętrznych można zastosować gotowe bale z termoizolacją lub ułożyć warstwę termoizolacji samodzielnie. Podstawową kwestią jest zapewnienie przy pomocy ocieplenia wymaganej izolacyjności drewnianych przegród budowlanych. Współczynnik przenikania ciepła dla ścian zewnętrznych powinien wynosić najwyżej 0,3 W/m²K, dla stropodachów i dachu ocieplonego 0,25 W/m²K.
Ciepło pod kontrolą
W przypadku konstrukcji szkieletowej budynek ociepla się metodą lekką mokrą (BSO) lub lekką suchą. Przy metodzie BSO najczęściej stosowanym materiałem izolacyjnym są płyty styropianowe. Przymocowuje się je do zewnętrznej powierzchni ściany, nakłada warstwę siatki zbrojonej, a powierzchnię wykańcza tynkami dekoracyjnymi. Ocieplenie ze styropianu wymaga szczególnego reżimu – bardzo starannego układania izolacji przeciwwilgociowych i wykończenia wszelkich styków czy otworów. W przypadku metody lekkiej suchej materiałem termoizolacyjnym są płyty z wełny mineralnej, na które nakłada się okładzinę elewacyjną. Wełna mineralna powinna być układana ściśle, bez możliwości przemieszczania się wewnątrz przegród, co zapobiega powstawaniu mostków termicznych. Do wypełnień termoizolacyjnych w metodzie lekkiej suchej używa się także materiałów sypkich, np. na bazie celulozy.
Zadbaj o dach
Do ocieplania dachów, w których współczynnik przenikania ciepła nie powinien być większy niż 0,3 W/m²K, najczęściej stosuje się wełnę mineralną. Skuteczność izolacji cieplnej zależy od prawidłowo funkcjonującego systemu wentylacyjnego. Zastosowanie wełny szklanej lub mineralnej, której właściwości cieplne mogą zostać osłabione poprzez działanie wilgoci, wymaga użycia materiałów chroniących ją przed wodą deszczową oraz parą wodną pochodzącą z pomieszczeń. Z tego względu pod warstwą wełny montuje się folię paroizolacyjną, a nad nią – wysokoparoprzepuszczalną membranę dachową. Tak ułożony system uchroni więźbę dachową przed zawilgoceniem.
Dodaj komentarz