Wygodniej z tarasem

Wygodniej z tarasem

Tarasy i zaciszne placyki są elementami architektury ogrodowej, przeznaczonymi do wypoczynku pod gołym niebem. Harmonijne skomponowanie tych stref z otoczeniem wymaga kreatywności i jednocześnie praktycznego podejścia.

Zanim przystąpimy do budowy domu, musimy zastanowić się nad lokalizacją tarasu. Jeśli chcemy cieszyć się nim przy porannej kawie, warto wybrać kierunek wschodni. Wieczorny drink najlepiej smakuje na tarasie usytuowanym od strony zachodniej. Z kolei miłośnicy długich kąpieli słonecznych powinni zdecydować się na energetyczne południe, bowiem tam działanie słońca jest najbardziej intensywne. Najmniej pożytku przyniesie nam taras północny, który co najwyżej sprawdzi się podczas upałów, ale przy innej aurze będzie już zdecydowanie zbyt chłodny do wypoczynku. Taras zazwyczaj sytuuje się z tyłu lub z boku budynku, tak aby odizolować go od ulicy i maksymalnie powiązać z ogrodem. Jego minimalna wielkość powinna wynosić 2,5 x 2,5 m.

Taras powinien znajdować się w ogólnodostępnym miejscu, jednak ze względów estetycznych nie może być położony blisko śmietnika czy ruchliwej ulicy. Zwykle lokuje się go w pobliżu salonu, czyli od strony południowej. Ważne, aby taras był naturalnym wyjściem do ogrodu lub innego miejsca wypoczynku – wyjaśnia Piotr Wałaszek, szef biura promocji i reklamy firmy Bruk Bet z Nieciecza k. Tarnowa.

Funkcjonalnym rozwiązaniem jest budowa wokół domu kilku tarasów, umieszczanych np. w narożach budynku. Zabieg ten pozwala domownikom korzystać z relaksu na łonie natury o dowolnych porach dnia. Przy planowaniu i wykonaniu takiej realizacji musimy jednak uwzględnić kształt i wielkość domu, a także powierzchnię samej działki.

„K” jak konstrukcja

Konstrukcja tarasu zależy od tego, czy wznosimy go na stropie pomieszczenia ogrzewanego, nieogrzewanego czy też bezpośrednio na ziemi. W tym ostatnim przypadku mamy do wyboru kilka rodzajów konstrukcji – taras utwardzany ziemny, betonowy oraz drewniany.

Utwardzany taras ziemny daje największe możliwości formowania kształtu. Jego wykonanie rozpoczyna się od usunięcia wierzchniej warstwy ziemi na głębokość ok. 20–30 cm. Powstały wykop, do wysokości 10 cm, wypełnia się zagęszczanym piaskiem lub żwirem. Kolejny krok to przygotowanie tzw. podsypki, czyli warstwy drobnego piasku, grysu lub żwirku. Ostatnim etapem jest wykonanie nawierzchni.

Najszersze możliwości wykończenia powierzchni daje taras betonowy. Z tego powodu jest on najbardziej popularny wśród inwestorów. Podkład pod betonową płytę podłogi wykonuje się z zagęszczanego piasku. Jego grubość powinna wynosić przynajmniej 20 cm. Betonowa podłoga tarasu, wykonana z betonu klasy B15, powinna mieć grubość ok. 10 cm. Przed ułożeniem nawierzchni końcowej, płytę należy zabezpieczyć tzw. płynną folią, która chroni przed wnikaniem wilgoci z gruntu i przenikaniem wody. Na tak przygotowanym podłożu taras betonowy nie wymaga hydroizolacji, a jego płyta konstrukcyjna nie musi być zbrojona. Przy powierzchni tarasu, wynoszącej ok. 4 m², niezbędne jest wykonanie przerw dylatacyjnych, które oddzielą od siebie warstwę betonu i zewnętrznej okładziny. W miejscu, gdzie taras przylega do budynku, konieczne jest również zastosowanie dylatacji brzegowej, która umożliwi „pracę” obu konstrukcji podczas ich osiadania.

A może drewno?

Swoich zwolenników mają również tarasy drewniane. Patio wyłożone drewnem nie nagrzewa się, tak jak tarasy ceramiczne czy brukowe. Przyjemnie jest po nim chodzić boso, a w dodatku znakomicie wygląda w każdym ogrodzie, gdyż w naturalny sposób wtapia się w zieleń. Drewniany taras wznosi się na legarach oraz betonowych słupkach fundamentowych. W zależności od grubości pokrycia, legary rozstawia się co 50 lub 100 cm. Nie mogą one bezpośrednio stykać się z betonem, dlatego trzeba je odizolować warstwą papy lub zamontować w metalowych obejmach. Deski z legarami najlepiej łączyć wkrętami ze stali nierdzewnej lub mosiądzu. Z racji tego, że drewno pod wpływem wody zwiększa swoją objętość, niezbędne jest zachowanie odstępów między deskami. Ich szerokość powinna wynosić 1–2 cm.

Taras zwany też, ze względu na swoją funkcję, letnim salonem, można wykonać z dębu, świerku lub modrzewia. Drewno, aby było odporne na grzyby i bakterie, musi być zaimpregnowane, najlepiej metodą ciśnieniową. Najtrwalsze, a przy tym eleganckie, są gatunki egzotyczne. Najpopularniejsze z nich to bangkirai, massaranduba, teak i merbau. Nowością na rynku jest tzw. termo drewno, które poddawane jest termicznej obróbce. Naturalny surowiec jest wygrzewany w temperaturze bliskiej temperatury zapłonu. W takich warunkach ciemnieje i zyskuje bardziej spójną strukturę cząsteczkową.

 

Autor: Adam Mazurek

Opublikowano

w

przez

Tagi:

Komentarze

Dodaj komentarz

Twój adres e-mail nie zostanie opublikowany. Wymagane pola są oznaczone *