Technologia budowy trzywarstwowej ściany zewnętrznej, w porównaniu z innymi rozwiązaniami, jest najbardziej pracochłonna i wymaga sporych nakładów finansowych. Jednakże wyższy koszt materiałów budowlanych jest rekompensowany przez niższe wydatki na eksploatację budynku.
Ściany zewnętrzne są specyficzną konstrukcją budynku. Sprawiają, że jest on stabilny, stanowią ochronę przed czynnikami atmosferycznymi i barierę dla ciepła ulatującego z jego wnętrza.
Przegrodę może tworzyć jedna warstwa materiału budowlanego, wykończona np. tynkiem zewnętrznym lub oblicówką. Alternatywnie buduje się ją z dwóch warstw, czyli ściany nośnej i ocieplenia z warstwą wykańczającą, lub z trzech, z których każda pełni inną funkcję.
Na ekonomiczną eksploatację ściany trzywarstwowej wpływają bardzo dobre parametry termoizolacyjności, wysoka zdolność do akumulowania ciepła oraz utrzymywanie stałego poziomu wilgotności powietrza wewnątrz budynku.
Warstwa pierwsza
W konstrukcji trzywarstwowej ściana wewnętrzna, zwana nośną, o grubości 15–30 cm, odpowiada za przenoszenie ciężaru budynku na fundamenty. Jej najważniejszą cechą jest wytrzymałość. Przegrodę taką stawia się z ceramiki zwykłej lub poryzowanej, betonu komórkowego, silikatów lub keramzytobetonu. W zależności od materiału warstwę nośną muruje się na grube lub cienkie spoiny. Rzadko stanowi ją konstrukcja monolityczna z betonu wylewanego w deskowaniu wielokrotnego użytku.
Ważne współczynniki
Materiał, z którego będziemy budować dom, musi charakteryzować się odpowiednimi parametrami. Najważniejsze z nich to współczynnik przenikania ciepła, pojemność cieplna i paroprzepuszczalność.
Współczynnik przenikania ciepła U mówi o właściwościach termoizolacyjnych przegrody budowlanej, np. ściany wielowarstwowej. Informuje ile ciepła przeniknie przez 1 m² ściany w czasie 1 s, gdy różnica temperatur na zewnątrz i wewnątrz wynosi 1°C.
Wartość współczynnika U zależy od materiału użytego do budowy ściany, grubości muru, rodzaju izolacji i zaprawy oraz parametrów termoizolacyjnych tynku zewnętrznego i wewnętrznego. Im jest on niższy, tym cieplejsza jest ściana. Przegrody trzywarstwowe muszą mieć współczynnik przenikania ciepła U nie wyższy niż 0,3 W/(m²K). Jeśli mają masywną warstwę nośną, będą bardzo dobrze akumulować ciepło.
Pojemność i przepuszczalność
Pojemność cieplna mówi o zdolności materiału do akumulacji energii cieplnej. Zależy ona od gęstości materiału i jego ciepła właściwego. Im większa pojemność cieplna materiału budowlanego, tym większa jego zdolność do odebrania energii z pomieszczenia, jeśli temperatura wewnątrz wzrosła, oraz do zrekompensowania nagłego spadku temperatury.
Dom zbudowany z materiałów o wysokiej pojemności cieplnej wolno nagrzewa się latem i wychładza zimą. Jest odporny na nagłe skoki temperatury, mogące powstać np. wskutek intensywnego wietrzenia czy awarii kotła. W budynku panuje również korzystny dla zdrowia, stabilny mikroklimat.
Paroprzepuszczalność jest zjawiskiem odpływu pary wodnej z pomieszczenia przez ścianę zewnętrzną. Podczas projektowania przegrody budowlanej należy poszczególne warstwy dobierać w taki sposób, aby ich opór dyfuzyjny w stosunku do pary wodnej zmniejszał się w kierunku najczęstszego ruchu, tj. w stronę zewnętrzną. Zbyt szczelna zapora grozi zawilgoceniem ściany.
Tradycyjna ceramika
Pustaki ceramiczne mają dużą zdolność akumulacji ciepła oraz przepuszczalność pary wodnej. Są trwałe i odporne na ściskanie, charakteryzują się też wysoką odpornością ogniową. Do wad produktów ceramicznych zalicza się kruchość i niską mrozoodporność.
Z kolei ceramiczne pustaki poryzowane wyróżnia niska waga i łatwość obróbki, dzięki czemu są wygodnym materiałem do prac budowlanych. Znakomicie izolują termicznie, są paroprzepuszczalne i dobrze akumulują ciepło, ale, w porównaniu do tradycyjnej ceramiki, mają słabą izolacyjność akustyczną i nasiąkliwość.
Dodaj komentarz