Źródła zaopatrzenia i dystrybucja wody w domu to jedne z najważniejszych zagadnień, przed jakimi stoi indywidualny inwestor. Dlatego sposób budowy instalacji wodociągowej najlepiej jest opracować na etapie projektowania budynku, nie zapominając przy tym o sposobie pozbycia się nieczystości.
Głównym zadaniem instalacji wodociągowej jest oczywiście dostarczanie wody do domu. Idealnym rozwiązaniem byłoby podłączenie budynku do sieci wodociągowej, ale przecież z różnych względów nie zawsze jest to możliwe. Nie pozostaje nam wówczas nic innego jak wybudowanie studni, z której będzie pobierana woda.
Jaka woda, taka studnia
Zanim przystąpimy do budowy studni, należy precyzyjnie zlokalizować źródło podziemnej wody. Gdy już to zrobimy, trzeba zastanowić się nad wyborem jednego z rodzajów studni. Ze studni wierconej, zwanej również studnią rurową lub głębinową, woda pobierana jest nawet z głębokości 50 metrów. Dzięki temu jest w niej stosunkowo mało zanieczyszczeń. Do pobierania wody ze studni głębinowej wykorzystuje się pompy samozasysające lub pompy głębinowe.
Innym rodzajem studni są studnie kopane. Wykonuje się je tradycyjną, znaną od wielu lat, metodą. Ze względu na sposób wykonania, są one co prawda tańsze w budowie, ale biorąc pod uwagę ograniczoną, dochodzącą do ok. 6 m głębokość, sprawiają więcej kłopotów w użytkowaniu. Studnia kopana ujmuje bowiem wodę tylko z pierwszego, najpłytszego poziomu wodonośnego i w porze letniej może wystąpić zjawisko dużych wahnięć ilości wody. Ponadto jakość wody, pochodzącej z takiej studni, może być niezadowalająca, a wówczas jej uzdatnianie staje się nieopłacalne.
Pompa jak serce
Woda, aby dotrzeć do każdego pomieszczenia w domu, musi mieć odpowiednie i stabilne ciśnienie. Umożliwia to zestaw hydroforowy. W jego skład wchodzą: pompa, hydrofor, zwany inaczej zbiornikiem wodno – powietrznym i przekaźnik ciśnieniowy.
Rodzaj pompy zależy od rodzaju wykopanej studni. Do pobierania wody z głębokości kilku metrów przystosowana jest pompa ssąca. Montuje się ją nad otworem studziennym lub w pewnej odległości od niego, a rura zasysająca zapuszczana jest do studni poniżej dynamicznego zwierciadła wody.
Pompa głębinowa, która służy do pompowania wody z głębokości nawet kilkudziesięciu metrów, pasuje do studni rurowej. W czasie pracy pompa musi być cały czas zanurzona w wodzie. Aby zabezpieczyć ją przed pracą na sucho, co mogłoby spowodować uszkodzenie silnika, umieszcza się w studni specjalne czujniki poziomu wody. Niektóre urządzenia wyposażone są również w zabezpieczenia, które chronią przed zmianami napięcia elektrycznego w sieci lub sterowniki pracy, ostrzegające o zakłóceniach i minimalizujące ryzyko awarii.
Pompa czerpiąca wodę ze studni pracuje okresowo, ale nie może się zbyt często włączać, ponieważ ma ściśle określoną liczbę cykli pracy w ciągu godziny: od 20 do 30. Aby ograniczyć liczbę włączeń pompy stosuje się zbiorniki hydroforowe, które akumulują ciśnienie i gromadzą zapas wody.
Dom w sieci
Instalacja wodociągowa w budynku składa się z poziomów, czyli przewodów rozdzielczych, pionów – zwanych przewodami pionowymi oraz odgałęzień. Przewody rozdzielcze doprowadzają wodę do pionów, na poszczególne kondygnacje, a odgałęzieniami dopływa ona do określonych punktów czerpalnych. Przepływ wody można wymusić na dwa sposoby. Następuje on pod wpływem ciśnienia wytworzonego przez pompę – obieg wymuszony lub spowodowany jest ciężarem wody – obieg grawitacyjny.
Newralgicznym punktem każdej instalacji są łączenia poszczególnych elementów. Rury mogą być łączone poprzez wkręcenie złączki w gwint (stal, miedź) lub za pomocą kleju (rury z tworzyw sztucznych). Należy pamiętać, iż niewłaściwie wykonane połączenia mogą być przyczyną przecieków i pogorszenia jakości wody.
Dodaj komentarz